top of page

De Koreaanse Oorlog of Koreaoorlog was een oorlog tussen het door China en de Sovjet-Unie gesteunde communis-tische Noord-Korea en het door de Verenigde Naties, onder leiding van de Verenigde Staten, gesteunde democrati-sche Zuid-Korea. De directe oorzaak van het conflict lag in de na de Tweede Wereldoorlog doorgevoerde deling van het in 1910 door Japan geannexeerde keizerrijk Korea. De oorlog begon in 1950 met een aanval van Noord-Korea op het zuiden en eindigde in '53 met een wapenstilstand. Er is nooit een vredesverdrag gesloten, waardoor het conflict formeel nog steeds voortduurt. De Koreaanse Oorlog was als gewapend conflict onderdeel v.d.Koude Oorlog. Betrok-ken waren de Verenigde Staten met een aantal bondgenoten onder de vlag van de Verenigde Naties aan de ene kant en China en de Sovjet-Unie aan de andere kant. Op 8 maart 2013 zegde Noord-Korea het niet-aanvalsverdrag met Zuid-Korea op.[12]

Aanloop

Korea was sinds 1910 bezet door Japan. Na de Tweede Wereldoorlog was het noorden bezet door de Sovjet-Unie en het zuiden door de Verenigde Staten. De 38e breedtegraad vormde de grens tussen de twee Korea's. Men was over-eengekomen de beide landen te herenigen tot één Korea. Na het einde van de bezetting door de twee grote mogend-heden kreeg Noord-Korea echter een communistische regering en werd in Zuid-Korea een prowesters bestuur ge-vestigd. Noord-Korea werd gesteund door de Sovjet-Unie. Zuid-Korea kreeg bijstand van de Verenigde Staten voor zijn anticommunistische opstelling. De Noord-Koreaanse regeringsleider Kim Il-sung besloot daarop om Zuid-Korea te veroveren.

Verloop van de oorlog

Op 25 juni 1950 vielen Noord-Koreaanse troepen Zuid-Korea binnen. Daarop besloot de Veiligheidsraad van de Ver-enigde Naties tot militaire steun aan Zuid-Korea.Uiteindelijk bestond die militaire steun uit een troepenmacht waar-aan naast troepen van de Verenigde Staten nog vijftien landen deelnamen: Australië, België, Canada, Colombia, Fili-

pijnen, Ethiopië, Frankrijk, Griekenland, Luxemburg, Nederland, Nieuw-Zeeland, Thailand, Turkije, Verenigd Konin-krijk en Zuid-Afrika. De Amerikaanse generaal Douglas MacArthur werd benoemd tot bevelhebber. Na enkele dagen werd de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoel bezet en begin september 1950 was 90% van Zuid-Korea in handen van Noordelijke troepen. Alleen een klein gebied rondom Busan hield nog stand. Bijna waren de Zuid-Koreanen en de te hulp schietende Amerikanen op de knieën gedwongen, vooral omdat zowel de Zuid-Koreanen als de Amerikanen onvol-doende getraind waren, het moreel zeer laag was en de leiding vaak ernstig tekortschoot. Mede dankzij het feit dat de Noord-Koreanen zeer zware verliezen hadden geleden tijdens hun opmars en de bevoorradingsroutes voor hen steeds langer waren geworden, bloedde het offensief van de Noord-Koreanen langzaam dood. Daarnaast kwamen er steeds meer versterkingen aan voor de Amerikanen en Zuid-Koreanen in de vorm van nieuwe Amerikaanse divisies en eenheden van andere landen van de Verenigde Naties. Met behulp van een tactisch hoogstandje (de amfibische lan-

ding bij Incheon, ver achter de Noord-Koreaanse linies) en het nodige geluk slaagde bevelhebber MacArthur erin de Noord-Koreanen terug te dringen tot aan de grenzen van China. De Volksrepubliek China intervenieerde, onder an-dere vanwege de vermeende dreiging van kapitalistische legereenheden aan hun grenzen en het feit dat de Verenig-de Staten openlijk steun gaven aan de nationalistische Chinezen op het eiland Formosa (het huidige Taiwan), onder leiding van Chiang Kai-shek. De VS zette de 7e vloot in ter bescherming van Formosa. De aanvallende Chinezen dron-gen de westerse coalitie terug. Opnieuw viel Seoel in communistische handen. Douglas MacArthur werd 11 april 1951 

ontheven uit zijn functie als bevelhebber over de VN-troepen in Korea. Hij had namelijk controversiële verklaringen afgelegd over een mogelijke uitbreiding van de oorlog tot in China en over mogelijk gebruik van kernwapens (omdat men een nucleaire oorlog vreesde).

Koreaanse burgers

In de periode die volgde sleepte de oorlog zich voort, waarin successen en tegenslagen voor beide partijen elkaar afwisselden. Medio 1951 werden er pogingen gedaan vredesonderhandelingen te beginnen. Daarmee kon op 10 juli 1951 in Kaesong worden begonnen. De onderhandelingen sukkelden maandenlang voort en werden herhaalde malen gestaakt. Een groot struikelblok was de uitwisseling van krijgsgevangenen. Pas na de dood van Sovjetleider Stalin

 in maart 1953 werd er weer voortgang geboekt en op 27 juli 1953 kon er te Panmunjeom een staakt-het-vuren wor-den afgekondigd.Om de Noord-Koreaanse leiders onder druk te zetten hebben de Amerikanen in de laatste twee jaar v.d.oorlog Noord-Korea aan een genadeloos bombardement met napalm onderworpen. Daarbij zijn waarschijnlijk wel 500.000 mensen om het leven gekomen.

Nasleep

De onderhandelingen hadden dan wel tot een staakt-het-vuren geleid, maar de vrede tussen Noord-Korea en Zuid-Korea is nooit gesloten, zodat beide landen officieel nog steeds in staat van oorlog verkeren. Regelmatig vallen er nog slachtoffers tijdens grensschendingen. Dieptepunt was het jaar 1961, waarbij totaal 122 mensen van het VN-leger sneuvelden. De Koreaanse Oorlog kostte ten slotte aan twee miljoen burgers en militairen het leven. Noord- en Zuid-Korea bleven als puinhopen achter. Sinds de oorlog staan de legers van de twee landen onafgebroken oog in oog tegenover elkaar bij de gedemilitariseerde zone, een soort IJzeren Gordijn dat de twee landen van elkaar scheidt. Er zijn wel voorzichtige pogingen om meer toenaderingen tussen beide staten tot stand te brengen. Onder andere is er een regeling dat over en weer familie elkaar weer kan bezoeken. Door politieke fricties wordt die regeling nogal eens buiten werking gesteld.De Koreaanse Oorlog wordt ook weleens een vergeten oorlog genoemd, omdat hij in de schaduw staat van zowel de Tweede Wereldoorlog als de Vietnamoorlog. Deze oorlog was echter bloedig genoeg om hem zijn plaats in de geschiedenis te geven.Sinds 2006 doet de Zuid-Koreaanse Waarheids- en Verzoeningscommis-sie onderzoek naar oorlogsmisdaden die in 1950-1953 zijn begaan. Ze bracht in juli 2008 onder meer naar buiten dat in 1950 duizenden Koreanen die van linkse sympathieën werden beschuldigd door Zuid-Koreaanse strijdkrachten werden geëxecuteerd onder toeziend oog van Amerikaanse soldaten, die bewust niet ingrepen.In 2010 laaiden de vij-andelijkheden tussen Noord- en Zuid-Korea weer op toen het Zuid-Koreaanse korvet Cheonan tot zinken werd ge-bracht, volgens Zuid-Korea en de VS door Noord-Korea. Later dat jaar hield Zuid-Korea enkele militaire oefeningen vlak bij de grenzen van de buur. Noord-Korea reageerde op de oefeningen met een granaataanval op de Zuid-Koreaanse eilandengroep Yeonpyeong, waarbij vier Zuid-Koreaanse doden vielen.

Nederlandse bijdrage aan de Koreaanse Oorlog

De Nederlandse regering was niet direct gemotiveerd gevolg te geven aan de oproep van de VN-Veiligheidsraad om een bijdrage te leveren aan de strijd in Korea. Minister-president Willem Drees was bang dat een agressieve Ameri-kaanse reactie zou leiden tot een wereldwijd conflict. Ook was de regering bevreesd dat de oplopende defensie-in-spanningen zwaar op de Nederlandse begroting zouden drukken, waardoor de naoorlogse wederopbouw in eigen land in gevaar zou komen. Een probleem was dat men ook niet de eigen internationale positie al te zeer wilde belasten. Een oplossing vond men in een bijdrage van de Koninklijke Marine en op 3 juli 1950 werd de torpedobootjager Hr.Ms. Evertsen naar de Koreaanse wateren gestuurd. De Evertsen was het eerste van in totaal zes Nederlandse marine-schepen die aan het Koreaanse conflict zouden deelnemen in de periode 1950-1955. Onder bevel van de commandant van de Amerikaanse zeestrijdkrachten in het Verre Oosten voerde de Nederlandse marine verschillende taken uit. Zij escorteerden vliegkampschepen, voerden patrouilles uit en ondersteunden grondtroepen met artillerievuur.Na zware Amerikaanse druk besloot de Nederlandse regering tot het uitzenden van grondtroepen en in augustus 1950 werden in Nederland vrijwilligers opgeroepen voor de strijd tegen de Noord-Koreaanse agressie. Er meldden zich 1670 vrijwilligers[13] en in oktober werd het Nederlands Detachement Verenigde Naties (NDVN) opgericht. De eerste groep van 636 man onder bevel van luitenant-kolonel M.P.A. den Ouden vertrok op 26 oktober 1950 met het transportschip Zuiderkruis. Het laatste detachement vertrok in juli 1954. Eind 1954 waren alle manschappen van het Nederlandse detachement terug. Het Nederlandse leger werd uitgerust met Amerikaanse kleding en viel onder het 38th Regiment van de 2nd 'Indianhead' Infantry Division (8th Army) van de Amerikanen. In de periode 1950-1954 waren 4748 Nederlandse militairen afkomstig van de Koninklijke Landmacht, Koninklijke Marine en Korps Mariniers 

ingezet bij de strijd in Korea, van wie er 122 sneuvelden. Drie zijn vermist. De zwaarste gevechten waarbij zij waren betrokken waren die te Hoengseong, Wonju en Inje. Bij Hoengseong (februari 1951) sneuvelden 15 Nederlanders, on-der wie de commandant, overste Den Ouden. Bij Inje (juni 1951) kwamen 20 Nederlandse militairen om[14].Het ND-VN in Korea was ingedeeld bij het 38th U.S. Infantry Regiment "Rock of the Marne". De belangrijkste acties van het NDVN waren:

  • 1951 Hoengseong, Wonju, Hill 325, Hwachonreservoir, Inje, Taeusan, Mundung-ni, Iron Triangle

  • 1952 Silver Star Hill, Star Hill, Sagimak, Chungmoksil. Koje-do, Old Baldy, Arsenal, Iron Triangle

  • 1953 Samichon valley, Nudea, Iron Triangle(3rd time), Chunmoksil, Hill 340.

De militairen kregen allen de Koreaanse Oorlogsmedaille, de VN verleende alle Nederlandse militairen die langer dan dertig dagen in Korea waren geweest de Korea Medaille van de Verenigde Naties. Tevens werd door de Nederlandse regering het Kruis voor Recht en Vrijheid verleend. Verder werden de volgende dapperheidsonderscheidingen uitge-deeldː Van de 4748 Nederlandse militairen die in Korea dienden ontvingen er drie de hoogste Nederlandse militaire onderscheiding, de Militaire Willems-Orde, van wie twee postuum (commandant overste Den Ouden en soldaat J.F. Ketting Olivier).[7] Koningin Juliana verleende aan Kapitein J.Anemaet het ridderkruis en hij was onder de vetera-nen de enige levende drager v.e.wegens de Koreaanse Oorlog toegekende Willems-Orde. Verder werd de Bronzen

Leeuw vijf maal toegekend, het Bronzen Kruis 21 keer en het Kruis v.Verdienste vier maal. Het detachement kreeg

v.d.Amerikanen het Combat Infantryman Badge en werd tweemaal een Presidential Unit Citation toegekend. Andere Amerikaanse onderscheidingen waren;

Belgische bijdrage aan de Koreaanse Oorlog

Op vraag van de Verenigde Naties besloot de Belgische regering een bataljon soldaten samen te stellen om naar Ko-rea te zenden. Op 18 september 1950 ontving het trainingscentrum voor commando's te Marche-les-Dames 3000 kandidaten voor een intense opleiding die zou voorafgaan aan hun operationele inzet. Ongeveer 700 van hen beëin-digden deze drie weken durende opleiding met succes. Het tweetalige bataljon kreeg de naam vrijwilligerskorps voor Korea en werd in Korea onder Amerikaans bevel geplaatst. Het bataljon ging er door het leven als het Belgian United Nations Command oftewel BUNC. Een van de pelotons van dit bataljon was daarenboven volledig samengesteld uit militairen van het groothertogdom Luxemburg. Op 18 december 1950 scheepte de BUNC in aan boord van het schip de Kamina in de haven van Antwerpen met als eindbestemming Pusan,waar het op 31 januari 1951 aanlegde. Geduren-

de het Koreaanse conflict was het Belgisch-Luxemburgs Bataljon onderdeel van het I Corps – 3rd US Infantry Divi-sion "Rock of the Marne" en hierbij afwisselend ingedeeld bij de 29th British Brigade (bestaande uit het Glouce-stershire Regiment, de Northumberland Fusiliers, de Royal Ulster Rifles, het 15th US Infantry Regiment, het 7th US Infantry Regiment en het 65th US Infantry Regiment, (van februari 1955 tot juni 1955) voor het terugkeerde naar België. Bij zijn inzet in het conflict dwong het bataljon ontzag en respect af bij de geallieerde troepen. Voor zijn dapperheid en zijn voorbeeldig gedrag werd het bataljon met zes eervolle vermeldingen beloond, waaronder één Amerikaanse en één Koreaanse. De gevechtsplaatsen waar deze vermeldingen verdiend werden versieren in gouden letters het vaandel.Het bataljon ontving de nestel verbonden aan de Leopoldsorde en het Erekruis van Militaire Ver-diensten in goud van het groothertogdom Luxemburg.

De volgende vier Belgische vermeldingen verleenden de nestel van de Leopoldsorde aan het vaandel:

  • IMJIN: slag aan Imjin van 22 tot 26 april 1951. Verleend op 4 januari 1952.

  • HAKTANG-NI: gevechten van 9 tot 13 oktober 1951. Verleend op 25 juni 1953.

  • CHATKOL: gevechten van maart tot april 1953. Verleend op 22 juli 1953

  • COREE-KOREA: 31 januari 1951 tot 27 juli 1953. Verleend op 14 januari 1954.

Voor de slag bij Imjin werden ook volgende eervolle vermelding verleend:

Het goudkleurige Erekruis van Militaire Verdiensten werd toegevoegd aan het vaandel door de regering van h.Groot-hertogdom Luxemburg op 27 mei 1994. Op het einde v.h.conflict werd de balans opgemaakt: 101 Belgische en twee Luxemburgse militairen sneuvelden, 478 raakten gewond. Vijf Belgische militairen worden nog altijd vermist en twee stierven in Noord-Koreaanse krijgsgevangenkampen. In totaal vertrokken 3171 Belgische en 78 Luxemburgse vrij-willigers naar Korea. In totaal namen 2636 onder hen deel aan gevechten. 2801 vrijwilligers vertrokken eenmaal, 352 tweemaal en 18 driemaal naar Korea.De laatste 200 vrijwilligers verlieten in juni 1955 Koreaanse bodem en keerden naar België terug. Het derde bataljon parachutisten van de Belgische landcomponent heeft de eer gekregen de tra-dities van het Belgisch-Luxemburgs Korea bataljon over te nemen. Het vaandel van de eenheid werd toever-trouwd aan de korpscommandant van het 3e Para in 1955. De militairen van dit bataljon dragen de nestel v.d.Leopoldsorde. Het thuiskwartier van deze eenheid te Tielen draagt de naam van kapitein Pierre Gailly, een officier van de BUNC die sneuvelde te Chatkol op 20 maart 1953. Ook het mutskenteken van 3 Para en het schild “Korea” op hun uniform zijn overgenomen van de BUNC. Enkel de kleur van de muts werd niet overgenomen. De bruine mutsen van de BUNC worden in België gedragen door de eenheden van de infanterie. Het 3 Para draagt, zoals bijna alle parachutisteneen-heden ter wereld, een wijnrode muts.

De Koreamedaille van de Verenigde Naties

De Korea Medaille is een ronde bronzen penning met op de voorzijde het VN-symbool, een wereldbol met daarop de zeven continenten en een lauwerkrans in bas-reliëf en op de vlakke keerzijde de opdracht "voor dienst in de verde-diging van de beginselen van het Handvest van de Verenigde Naties",ook in basreliëf.De medaille wordt op de linker-borst gedragen en is aan het lint bevestigd door middel van een bronzen gesp en een mechanisme dat zowel draait om een knop als scharniert dankzij de bevestiging aan het lint.Op de gesp is het woord "Korea" in basreliëf aange-bracht. De aanduiding van het operatiegebied kan op de medailles, afhankelijk van de nationaliteit van de decoran-dus, worden weergegeven in het Engels, Frans, Spaans, Deens, Grieks, Italiaans, Nederlands, Zweeds, Sanskriet of Turks.Alle medailles zijn van brons, er zijn geen zilveren of gouden medailles geslagen. Het lint kreeg de kleur van de vlag van de Verenigde Naties, hemelsblauw, met dunne witte verticale strepen. Wit is de voornaamste kleur van de vlag van Zuid-Korea.Alle militairen in Korea en op de vloot in de Koreaanse wateren kwamen voor deze eerste Me-

daille voor Vredesmissies van de Verenigde Naties in aanmerking.

Zie ook

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

  1. Omhoog ↑ On This Day 29 August 1950 from The BBC

  2. Omhoog ↑ The Korean War at Veterans Affairs Canada

  3. Omhoog ↑ [1] at Korean-War.com

  4. Omhoog ↑ III. THE NETHERLANDS DETACHMENT UNITED NATIONS (NDVN), korean-war.com

  5. Omhoog ↑ Het aantal doden, vermisten en gewonden varieert van bron tot bron. Zie deze website voor een spreiding van de getallen.

  6. ↑ Omhoog naar: a b c d e f g h i j k l m n o p (ko) Casualties of Korean War, Koreaans ministerie van Defensie. Gearchiveerde versie van 20 januari 2013.

  7. ↑ Omhoog naar: a b Korea-oorlog, Nederlands Instituut voor Militaire Historie.

  8. ↑ Omhoog naar: a b Michael Hickey, The Korean War: An Overview. BBC,21 maart 2007.Bezocht op 17 mei 2014.

  9. Omhoog ↑ Xiaobing Li, A History of the Modern Chinese Army. Lexington: University Press of Kentucky, 2007, pagina 111.

  10. Omhoog ↑ Ceasefire at Panmunjom, 27 July 1953: Casualties, Australian Department of Veterans' Affairs. Bezocht op 17 mei 2014.

  11. Omhoog ↑ US cuts Korean war deaths, BBC News, 5 juni 2000.

  12. Omhoog ↑ NOS, Noord-Korea zegt verdrag op (08-03-2012). Geraadpleegd op 12 maart 2013

  13. Omhoog ↑  Korea-oorlog, Nederlands Instituut voor Militaire Historie, 8 juli 2010.

  14. Omhoog ↑ Klep, Christ en Gils, Richard van (2005) Van Korea tot Kabul. De Nederlandse militaire deelname aan vredesoperaties sinds 1945 Den Haag, SDU Uitgevers

bottom of page