top of page

Diego Armando Maradona Franco (Buenos Aires, 30 oktober 1960 – Tigre, 25 november 2020) was een Argentijns profvoetballer en later voetbaltrainer. Op het WK in 1986 was hij dé vedette, die Argentinië aan de wereldtitel hielp. Daarnaast is hij bekend van zijn successen met het Italiaanse Napoli, dat hij in 1987 aan een eerste lands-titel hielp. Maradona werd door Pelé in maart 2004 vermeld in de opgestelde Lijst FIFA 100 beste spelers en wordt door velen beschouwd als de beste voetballer aller tijden. Hij was tevens de vader van voetballer Diego Maradona jr. Tussen november 2008 en juli 2010 was hij bondscoach van het Argentijns voetbalelftal. Na passages bij enkele clubs in de Verenigde Arabische Emiraten belandde hij in 2019 bij Gimnasia de la Plata.

Jeugd

Maradona groeide op in een arme familie in Villa Fiorito, een sloppenwijk ten zuiden van Buenos Aires. Hij groeide op met drie oudere zussen en twee jongere broers, Hugo en Eduardo, die later ook profvoetballer zouden worden. Op tienjarige leeftijd werd Diego Maradona ontdekt toen hij voetbalde bij Estrella Roja, een club bij hem in de buurt. Hij werd opgenomen in de jeugdopleiding van Argentinos Juniors - de club waar later ook talenten als Fernando Redondo, Lucas Biglia en Juan Román Riquelme vandaan

zouden komen. Als twaalfjarige ballenjongen vermaakte hij het publiek tijdens de wedstrijden van het eerste elftal door de bal hoog te houden in de rust.

Carrière als speler

FC Barcelona neemt Maradona voor één miljard peseta's over van Boca Juniors, destijds een recordbedrag. Spelersmakelaar Josep Maria Minguella speelt een voorname rol in de transfer. De Argentijn kende aanpassingsproblemen en in december 1982, net wanneer het sportief beter begint te gaan, krijgt Maradona geelzucht. Hij is tot maart 1983 uitgeschakeld. Na zijn terugkeer leidt Maradona FC Barcelona naar winst van de Copa del Rey en de Copa de la Liga. In de finale om de Copa de la Liga tegen 

Real Madrid weet hij er met een mooi doelpunt zelfs voor te zorgen dat de supporters van aartsrivaal Real hem een staande ovatie geven. Op de vierde speeldag van het seizoen 1983/1984 breekt Maradona zijn been na een woeste tackle van Athletic Bilbao-verdediger Andoni Goikoetxea. Na vier maanden maakt de Argentijn zijn rentree tegen Sevilla FC en hij scoort direct tweemaal. Uiteindelijk maakt Maradona dat seizoen elf competitiedoelpunten en FC Barcelona eindigt op één punt achterstand op landskampioen Athletic de Bilbao. De laatste wedstrijd van Maradona als blaugrana is de finale van de Copa del Rey in 1984, die met 1-0 wordt verloren van Athletic de Bil-bao. Na langdurige provocaties gedurende de wedstrijd reageert Maradona en trapt moedwillig een tegenstander, waarna een vechtpartij tussen de spelers van FC Barcelona en Athletic de Bilbao ontstaat.

SSC Napoli

In 1984 maakte Maradona de overstap naar het Italiaanse Napoli. Er was interesse van verschillende grote clubs in Italië voor de Argentijn, maar de keuze voor de club uit Napels was verrassend. In zijn eerste seizoen loodste hij het voorheen met degradatie bedreigde Napoli naar de achtste plaats. Maradona werd al vlug beloond met de aanvoerdersband. In het seizoen 1986/87, nadat hij met Argentinië wereldkampioen was geworden, pakte hij voor het eerst in de clubgeschiedenis de landstitel.In de zeven

seizoenen die Maradona bij Napoli speelde werd de club tweemaal landskampioen en werd eenmaal de UEFA Cup gewonnen, in 1989. Maradona was de spil van het beroemde middenveld 'MaGiCa' (Maradona, Giordano en Careca) en werd er ongekend populair. De club besloot in 2000 om zijn rugnummer (10) nooit meer te gebruiken, als eerbetoon.[1]

  • 1991 - wordt geschorst wegens cocaïnegebruik

  • 1992 - transfer naar Sevilla, Spanje

  • 1993 - transfer naar Newell’s Old Boys, Argentinië

  • 1994 - geschorst door de FIFA wegens drugsgebruik tijdens het WK in de Verenigde Staten

  • 1995 - keert terug naar Boca Juniors

  • 1997 - einde carrière

  • 2000 - door de FIFA werd Pelé van Brazilië verkozen tot "Speler van de eeuw" en Maradona won de alternatieve verkiezing op internet

Interlandcarrière

Maradona debuteerde voor Argentinië op 27 februari 1977 tegen Hongarije. Hij was toen 16 jaar oud. Voor het WK van 1978 in Argentinië werd Maradona door de bonds-coach Menotti nog buiten de selectie gelaten. Iets dat Maradona zijn hele verdere leven nog betreurt vanwege het feit dat Argentinië het WK in eigen land won. Op het WK van 1982 in Spanje was hij er voor het eerst bij, maar een groot succes werd dit niet. Hoewel hij twee keer scoorde tegen Hongarije in de groepsfase (4-1 winst), werd Argentinië in de tweede ronde uitgeschakeld: Maradona pakte rood en Brazilië won met 3-1.

WK 1986

In 1986 mocht Maradona mee naar het WK in Mexico. Na overwinningen tegen Zuid-Korea en Bulgarije en een 1-1-gelijkspel tegen Italië, waarin Maradona voor de gelijk-maker tekende nadat Italië op voorsprong was gekomen, eindigde Argentinië op de eerste plaats. In de achtste finale werd Uruguay met 1-0 verslagen. In de kwartfinale tegen Engeland, vier jaar na de Falklandoorlog, was Maradona niet te houden: eerst opende hij de score met een omstreden handsbaldoelpunt, daarna dribbelde hij op spe-ctaculaire wijze doorheen de Engelse defensie om voor de 2-0 te tekenen.Dit tweede doelpunt werd later door de FIFA uitgeroepen tot goal van de eeuw. De wedstrijd eindig-de in 2-1. In de gewonnen halve finale tekende Maradona opnieuw voor twee doelpunten tegen België. In de finale tegen West-Duitsland gaf Argentinië een 2-0-voorsprong uit handen, maar op aangeven van Maradona scoorde Jorge Burruchaga in de 84e minuut het winnende doelpunt. Argentinië werd wereldkampioen, Maradona was dé ster-speler en werd beschouwd als de beste voetballer ter wereld

De hand van God

Hoewel het duidelijk handsspel was, werd Maradona's eerste goal in de kwartfinale tegen Engeland goedgekeurd. Bijna twintig jaar zal hij volhouden: "Dat was de hand van God". In een interview met de ARD gaf hij in 2006 toch de handsbal toe.[2] Dat hij in diezelfde wedstrijd scoorde na een geweldige rush - dit zou door de FIFA verkozen wor-den tot goal van de eeuw - is tekenend voor de twee kanten van Maradona's persoon: de valsspeler en het voetballend genie.

WK 1990

In 1990 vond het WK plaats in Italië. Argentinië eindigde in de groepsfase achter Kameroen en Roemenië, maar ging toch door als beste derde. In de achtste finale volstond een doelpunt van Claudio Caniggia voor de overwinning tegen Brazilië. In de kwartfinale trof Argentinië Joegoslavië. Het bleef 0-0 en het werden strafschoppen. Maradona miste de zijne, maar het werd toch 3-2 voor de Argentijnen. In de halve finale trof Argentinië Italië, uitgerekend in het Stadio San Paolo, het stadion van Napoli, waar Ma-radona toen speelde. De meeste Napoli-supporters wilden Argentinië en Maradona zien verliezen. Na een 1-1-gelijkspel kwam het opnieuw tot strafschoppen. Maradona trapte de zijne binnen en het werd 3-4 voor Argentinië. In de finale, waarin Maradona uitgefloten werd door de Italiaanse supporters, verloor Argentinië van West-Duitsland na een laat strafschopdoelpunt van Andreas Brehme.

WK 1994

In 1994 werd de intussen 33-jarige Maradona opnieuw opgenomen in de selectie voor het WK. In de eerste wedstrijd, tegen Griekenland, scoorde Maradona, al was Gabriel Batistuta matchwinnaar met een hattrick. Ook van Nigeria werd gewonnen, maar tegen Bulgarije werd het een 2-0-nederlaag. Niettemin ging Argentinië door, als derde, samen met Nigeria en Bulgarije. Alle drie de landen hadden zes punten. In de achtste finale was Roemenië de tegenstander. Met Gheorghe Hagi als sterspeler won Roemenië met 3-2, Argentinië was dus uitgeschakeld. Daarnaast werd Maradona's betrapt op en geschorst voor drugsgebruik. Dit betekende het einde van zijn interlandcarrière, na zeventien jaar en 91 wedstrijden, waarin hij 34 doelpunten scoorde.

Carrière als trainer

Onder Maradona kwalificeerde Argentinië zich voor het WK voetbal in Zuid-Afrika (2010). Het haalde daar de kwartfinale, maar werd door Duitsland verslagen. Maradona's 'eigen' stijl van coachen zorgde voor veel publiciteit, met name het feit dat hij erg fysiek met zijn spelers omgaat. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat Maradona nog tot aan het WK in 2014 in Brazilië zou aanblijven als bondscoach. Maradona wilde na het WK 2010 zijn hele staf behouden, maar de Argentijnse voetbalbond ging hiermee niet akkoord. Nadat Maradona vasthield aan zijn eisen, besloot de bond zijn contract niet te verlengen. In een reactie sprak Maradona van 'verraad'.[3]

Gezondheid

In 2000 werd hij opgenomen in een ziekenhuis wegens hartproblemen. Hij ging naar een drugskliniek in Cuba. In april 2004 werd hij in kritieke toestand opgenomen na een hartinfarct veroorzaakt door een overdosis cocaïne. Hij lag dagenlang aan de hartbewaking.Hij leed al geruime tijd daarvoor aan te hoge bloeddruk wegens overgewicht. Nadat hij uit het ziekenhuis ontslagen werd, een maagverkleining onderging en vele kilo's afviel, trad hij toe tot het bestuur van zijn oude club Boca Juniors. In april 2007 

moest hij wederom in het ziekenhuis worden opgenomen. Na een goede periode was zijn gezondheidstoestand wederom uiterst kritiek. Op 26 juni 2018 moest Maradona op-genomen worden in het ziekenhuis nadat Argentinië zich op ludieke wijze wist te plaatsen voor de volgende ronde. Maradona leek onder invloed maar gaf zelf aan te kam-pen met gezondheidsklachten die hem na de wedstrijd te veel werden. Voordat hij naar het ziekenhuis werd vervoerd werd hem gevraagd wie hij graag in de finale zou willen zien. Hij gaf als antwoord: “Argentinië tegen Portugal, zo wordt voor eens en altijd duidelijk dat Cristiano Ronaldo de strijd wint van Lionel Messi, Messi is een goede speler maar geen leider, Ronaldo is een leider en de meest complete speler die ik heb zien spelen, ik hoop op die finale zodat iedereen zal zien dat ik gelijk heb. Cristiano Ronaldo is de beste speler ter wereld, Lionel Messi is een goede tweede.” Op 25 november 2020 kwam Maradona in La Plata in zijn thuisland te overlijden aan de gevolgen van een hartstilstand.

Overzicht

Seizoen Club Wedstrijden Doelpunten Competitie

1976-1980  Argentinos Juniors 12 9 80 Torneo Apertura/Clausura

1980-1982  Boca Juniors 28 17 Torneo Apertura/Clausura

1982-1984  FC Barcelona 36 22 Primera División

1984-1991  SSC Napoli 25  91 15 Serie A

1992-1993  Sevilla 265 Primera División

1993-1995  Newell’s Old Boys 30 Torneo Apertura/Clausura

1995-1997  Boca Juniors 297 Torneo Apertura/Clausura

Totaal:567302

Erelijst

Als speler

Competitie Aantal Jaren

Boca Juniors

Primera División 1x 1981

 FC Barcelona

Copa del Rey 1x 1982/83

Supercopa 1x 1983

Copa de la Liga 1x 1983

 Napoli

Internationaal

UEFA Cup 1x 1988/89

Nationaal

Serie A  2x1986/87, 1989/90

Coppa  Italia 1x 1986/87

Supercoppa Italiana  1x 1990

CompetitieWinnaarRunner-up Derde

 Argentinië

Wereldkampioenschap voetbal 1x 1986 1x 1990

Wereldkampioenschap voetbal onder 20 1x 1979

Artemio Franchi Trofee 1x 1993

Persoonlijke prijzen

Literatuur

  • Diego Armando Maradona m.m.v. Daniel Arcucci en Ernesto Cherquis Bialo, Yo soy El Diego, 2000. ISBN 9788408036746 (vertaald als Ik ben El Diego. God van het voetbal, 2008)

  • Jimmy Burns, Maradona. The Hand of God, 2010². ISBN 9781408810620 (vertaald als Hand van God. Het leven van Diego Maradona, 1997)

Externe link

bottom of page